O mundo comeza a dar medo pero na Galiza non hai cámara de gas.
Só esta tristeza azul como os sugus de ananás.
Antes faciamos cancións e agora facemos espaguetis con atún.
Se hai que ir embora molaría que non fósemos ningún.
Noites de agosto, a lúa brilla ingrata no ceo.
Noites de agosto, parece que non fósemos tan feos.
Noites de agosto, e bailar algunha vez un tema lento.
Noites de agosto, e podernos agarrar por un momento.
A nosa natureza é precaria como esas orquestras que tocan en camións.
Baila esta cumbia aínda que logo che estoupe o corazón.
Noites de agosto, a lúa brilla ingrata no ceo.
Noites de agosto, parece que non fósemos tan feos.
Noites de agosto, e a ver o que facemos en setembro.
Noites de agosto, non haberá inverno.